Escribir es algo que siempre me ha encantado, podría pasarme horas y horas escribiendo, pero siempre que lo he intentado de repente mi mente se pone en blanco y no se cómo empezar o qué escribir. Supongo que una de las causas por las que me gusta tanto es porque siempre he sido una persona a la que le cuesta expresar sus sentimientos tanto en las buenas ocasiones como en las malas, en las que cuando te has dado la vuelta piensas en todo lo que tendrías que haber dicho o echo en ese momento y siempre te queda ese remordimiento por dentro. Aunque puedo imaginar como he visto en muchas ocasiones, también es algo que nos pasa a todo el mundo, porque aunque seas de las personas que lo sueltan todo en el momento adecuado, luego te arrepientes de tu comportamiento o de alguna frase que no era apropiada o ha sonado algo fuerte... no se, nadie es perfecto y no se puede controlar cada situación.
Hoy quiero dedicar mi blog a esas pequeñas cosas de nuestras vidas que no nos damos cuenta de lo importantes que son hasta que dejan de suceder, a lo que me refiero es que pienso que deberíamos mirar con más detalle todo lo que nos rodea, esas personas que están a nuestro lado y te escuchan, o el simple hecho de un "Hola" cuando vas por la calle y ves a una persona a la que hace mucho que no la ves y aparece un nuevo reencuentro, eso podría significar una nueva oportunidad para conocer a esa persona, y quien sabe... podría ser tu media naranja o un buen amigo/a que podría estar a tu lado. En muchas ocasiones siento que me gustaría que llegara ese momento en el que con algunas de las personas de mi pasado quedó una conversación pendiente, y de alguna manera dejaron de estar a mi lado y que hoy día desearía que ese "hola" o ese reencuentro sucediera para poder decirles ¿qué nos separó? o ¿por qué dejamos de hablar? si en el fondo nunca nos hemos hecho daño y ha sido el tiempo quien nos ha alejado. Siento que hay vacíos en mi interior y que ojalá encontrara ese momento, que quizás no sabría decir lo que siento, pero se que un simple gesto lo significaría todo para mi.
Quizás por eso hoy lo de todo por mis amistades, no a todas, sino a esas que se que están ahí, que me escuchan cuando lo más necesito, que me han visto llorar y han sabido sacarme de nuevo la sonrisa o simplemente me han hecho ser realista y decirme "llorar no sirve de nada, así no se arreglan las cosas", y es verdad, pero se que todos en algún momento caemos y echamos esas lágrimas, que por algún motivo nos hacen sentir mejor.
Sé que los milagros no existen , pero si es cierto que si intentamos que las cosas sucedan... de alguna manera ocurren, y diciendo todo esto se me sale el corazón, siento que me late con fuerza porque esas pequeñas cosas de las que os he contado, significan mucho para mí
Estoy totalmente de acuerdo contigo.
ResponderEliminarSaludines!
enhorabona x atrevirte a expresar lo que sents,vorás com el mon et sorprén, gent que el llegirá i tu dirá i te sentiras mega a plé! pero susana, cambia "cosas", no significa res, ecriure es aixó, sebre definir "cosas", i per es contingut, dirte que amb pacienci, tot, a na aquesta vida, arriba i sa satisfacció es multiorgasmica... i si no arriba cuan tu vols, adelantat tu, no sempre vendrán a dartho a sa boca, el que no se atreve no se moja... ya saps. si vols, ferho!!! no tens res, no perds res. testim, de nou, enhorabona!!! charito!!!
ResponderEliminarGracis charito! significa molt sa teua opinio com a germana meua que ets, ja saps que som molt iguales i a la vegada molt diferentes, però encara així t'estim molt, ja ho saps, gracis per ser sa primera ;), això es algo nou per jo i m'encanta!!
EliminarBuen post chariti! Un besaco
ResponderEliminarQue contenta estoy de que escribas estas reflexiones! lo mejor de todo es que siempre habrá alguien (o mucha gente) que se sienta identificad@ cuando te lea...a mi ya me ha pasado y sólo ha sido tu primer post! ereh una mooonssstrua!! La actitud que queremos tener ante la vida se puede entrenar, y los cambios llegan poco a poco... yo también me arrepiento muchas veces de no decir las cosas cuando las quiero decir, pero por suerte hoy me arrepiento menos que ayer...que nunca te dé miedo a decir lo que sientes/piensas, es mejor poder pedir perdón por algo dicho, que quedarse con el malestar enquistado en el cuerpo por no hablar cuando uno lo siente.... besotes rubia
ResponderEliminarMeryyy!!! Tu si que lo vales, eres grandeee jajaja, me ha hecho mucho ilusión leer tu opinión , sabes que significa mucho para mi, y también me alegro que te hayas sentido identificado, eso significa que por dentro no soy tan rara como puedo llegara exteriorizarlo, en el fondo muy fooondo hay corazón jajajaja, eres un crack. Valoro mucho la sinceridad de las personas, como tu y muchos más, aunque hay gente que como sabemos, viven en sus mundo de Yupi jajaja. Un beso enooorrrmeee
EliminarAnin!
ResponderEliminarJALIIIIII!!!! ja se de que va es teu post! el he entes a sa primera :) y te dic lu mateix que na pili, pot ser ses altres personas pensen lu mateix i estan esperan... "algu". si tant ho desitges, intentau, no pots perdre res mai, sino, guanyar! PER CERT!! no sabia com comentar es blogs asta ara... :) TIC CONTENT POR TU INICIO, lo que entre tu i na pili em matareu a llegir! BESOOOOOS TESTIIM!!!!
ResponderEliminarKilllluuu!!! ho has llegit!! m'encanta, dona igual si et matam a llegir, pero som ses teues germanes i mus has de apojar, gracis per sa teua opinio, torn a dir que es molt important sebre que pensao i sa veritat. T'estim molt!!!
Eliminar