jueves, 14 de marzo de 2013

La primera vez...

¿Cuántas veces habremos pensado en cómo sería la primera vez que nos iban a besar... nuestra primera noche con un chico...? ¿Cuántas veces hemos llegado a pensar en cómo sería...? pero ya se sabe que no es lo mismo el imaginarlo que el hecho cuando sucede. 

Podríamos pensar: ojalá volviera atrás en el tiempo en aquel mismo lugar pero con la experiencia que ahora mismo tengo... cuántas veces lo habremos mencionado, pero no se trata de ser más experto o menos, porque nunca volveremos a pensar o a imaginarnos cómo sería... como lo hacíamos con nuestra inocencia. 

A mi nunca se me olvidará la veces que veía a mis amigas o a la gente de mi alrededor cuando veía dándose un beso con un chico... yo quería ser esa chica, quería saber qué se sentía en aquel momento, y lo imaginaba millones de veces, pero nunca sucedía, pero a la vez sentía un miedo en mi interior, miedo a no saber hacerlo, a que se llegaran a reír o a ser rechazada, porque no sabes si sabes hacerlo hasta que ocurre. 

Y por fin llega el día tan esperado, ese día en el que quedas con un chico, y sabes que va a pasar, pero actúas nerviosa, con esa risa tonta que a veces nos sale por nervios... te encuentras sentada en un rincón, siente que él se te pega más de lo normal y notas cómo tu hombro roza con el suyo y sabes que ha llegado el momento, ese con el que durante tanto años habías soñado, ves cómo acerca su cara a la tuya y sientes al instante que sus labios ya están pegados a los tuyos... ¡¡ohh por fin!! piensas en tus adentros. 

¿Pero qué ocurre cuando ese beso tan esperado resulta algo... cómo podría describir... seco, frío, con mal sabor... ¡¡Oh si!! Que fracaso tan grande, aquello que imaginabas tan especial resultó ser decepcionante, y decidí no volver a ver aquella persona por el simple echo de que no cumplió mi sueño como yo imaginaba. Aquella experiencia me hizo pensar de que quizás los besos no eran tal y como yo siempre imaginé, así que pensé que no era para tanto. Para mí un beso perfecto era sentir los labios de la otra persona suaves, carnosos, calientes... de esos que hacen que se te salga el corazón.

Y pasó el tiempo, hasta que un año después me enamoré de un chico, el cual no me resultó nada fácil conseguirlo porque todos los paso los tenía que dar yo, si algo quería, tenía que conseguirlo por mi propio pie, así que me llené de valor y me lancé a pedirle una cita, por mi suerte aceptó, así que yo no podía ni creerlo. Me sentía nerviosa, destrozada, y con ansias de que llegara ese encuentro... De repente e inconscientemente vuelves a imaginar cómo será ese beso, si volverá a ser como el anterior, pero o con un poco de suerte será como el que yo siempre he querido.

Llegado el día del encuentro, nos vamos a dar una vuelta, en algún lugar donde nadie nos viera, así es o solía ser cuando yo empezaba a salir, buscamos un lugar tranquilo para los dos, y una vez allí se me lanzó para besarme... ¡¡Ohh si!! ¡¡aquello era un beso!! por fin pude sentir de verdad cómo era un beso apasionado, con ganas, caliente... de esos que te paran la respiración.


Y a partir de ese momento piensas que no estabas equivocada con lo que se podía llegar a sentir con un beso. Pasan los días y ese beso va ganando su experiencia y sientes que cada vez se intensifica más.

Pero como seres humanos con el tiempo sabes que tu cuerpo va despertando nuevas emociones, sientes que tienes ganas de avanzar, de que ese beso vaya acompañado de caricias, de descubrir y destapar aquella inocencia que nos invade cuando resultamos inexpertos ante mundos desconocidos. 

 Tu imaginación vuelve a volar y empiezas a pensar en el próximo encuentro, si será cosa de un solo beso o si ya empezarás a descubrir nuevas emociones...

Hasta que un buen día te despiertas y para ti todos aquellas sensaciones, emociones, nuevas experiencias quedaron atrás, y sientes que te queda poco por experimentar, tus conocimientos ya llegan a otros niveles y tus expectativas rondan hacia otros caminos, nuevos retos e intentas "seducir" a tu pareja de otras maneras, ahora ya se trata de hacer que la rutina no esté presente y hacer volar tu imaginación, porque ya eres una mujer, y sabes sacar tus armas para hacer que tu chico te desee y sólo haga que pensar en ti porque sabes cómo volverlo loco.

Muchos nos arrepentiremos de momentos de nuestra vida, porque siempre cometemos errores, pero debemos sentirnos orgullosos de todas nuestras experiencias, porque gracias a ellas hoy somos mejores que ayer, sabemos que la vida no es un camino de rosas, siempre hay baches que superar, pero gracias a todas esas decisiones que tomamos un vez, hoy somos mejores, o por lo menos intentamos superarnos día a día. 


P.D. Hay una frase que una vez me dijo alguien muy importante, alguien que siempre me ha dado su punto de vista, y es que cuando uno es joven, "virgen" para ser exactos  pensamos e imaginamos en el amor de nuestros sueños, cómo será y que vivirás feliz y siempre estarás a su lado, el sexo no entra en nuestro mundo.
 Pero cuando ya pasas de esa etapa, cuando ya pasas a niveles más adultos, ya no piensas en tu amor platónico, sino en lo bueno que está ese chico y cuántos favores le harías si estuviera a tu alcance, qué harías con él, y quizás ni tan solo piensas que tendrás un futuro con él, quizás y con un poco de suerte pasarás una noche o quizás dos, pero con eso te basta.
Si es cierto que la inocencia te hace ver las cosas de ciertas maneras, sin responsabilidades en la vida, tan solo sacarte los estudios, pero yo me quedo con la experiencia, nunca se sabe demasiado, pero con lo que sabemos... se pueden hacer maravillas.






                                                                       Una loca depravada




3 comentarios:

  1. Me gusta lo que escribes. Y las fotografías me encantan. Se adaptan perfectamente a tu estilo de escribir. ¡Enhorabuena!

    ResponderEliminar
  2. "nunca se sabe demasiado, pero con lo que sabemos... se pueden hacer maravillas." me encanta!

    ResponderEliminar
  3. un blog que segueix sa teua linea. Es curiós que un plaer tan increile com es es sexe es fasi perdre lo millor de una persona, sa inocencia. Amb aquet tema saps que sempre ho he parlat molt clar, no em fa mica de vergonya, pues es una necesidad humana i es que la veigi com a tabú sempre li faltará una experiencia important a desarrollar a la seua vida. Jo sempre he dit lo mateix, jo estic a na aquet mon per aprendre, pero amb aquet cás com amb molts altres son llisons que un aprén amb sa practica i amb imaginació, i sobre tot disfrutanthi, perque es cuan hi disfrutas que tot surgeix. Tu a lo tuyo, que el erotismo chati, y lo tienes a flor de piel. me encanta escriuret en payes. Son blogs molts diferents es teus des meus, es teu parla de un sentiment o estat en concret, i es meus parlan de xk sent alló. Crec que es mes bona idea sa teua. pero cada un amb es seu estil, una sort no necesitar reflejar x escrit un sentiment que necesitas treurat que esta clavat com a punyals. tqm

    ResponderEliminar